Na kerst tot en met 1 januari
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
02 Januari 2018 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
27 december
Vandaag op de toeristische tour, met de monorail naar de eindhalte Shuri, waar Shuri kasteel staat, een complex terrein met een groot aantal oude gebouweb van lang, lang geleden. Bij de ingang krijg ik van een bewaker/medewerker een kaart waar je, als je de bewegwijzering volgt stempels kan verzamelen op locaties, net als belofte dat als je ze allemaal hebt en de quiz oplost je een cadeau krijgt. Stempels verzamelen is een ding in Japan, je kan stempels vinden op bijna alle trein, bus, metro stations, op allerhande toeristische locaties en zelfs in winkels. Na het kasteel weer naar het centrum, waar ik een mangastore (animate) bezoek en waarna we doorgaan naar de overdekte msrkt on wat te eten. We besluiten op sashimi en gebakken tonijn, de tonijn is wat minder voor mij, aangezien tijdens het eten een stuk van een van mn kiezen afbreekt, yay, not. Ook proberen we een plaatselijke lekkernij(?), bolletjes zeewier die in je mond, als zalmeitjes uit elkaar klappen. Ze smaken wel goed, maar de structuur is net snot als je zeer verkouden bent, die eten we dus niet op. Des avonds maak ik nog een nachtwandeling omdat slaap maar niet wil komen. Ook laat in de avond is Naha redelijk druk met verkeer maar niet zo erg als steden als Bangkok of HCMC.
28 december
Bus, strand, goed eten
Vandaag optijd er uit na ietwat beter geslapen te hebben. We plannen een "rustdag" vandaag, op naar het strand, bus 39 vertrekt vlak voor ons appartement naar het oosten van Naha, helemaal over een heuvel naar de oostkust van Okinawa, Niibaru bichi (Mibaru?). Je stapt de bus in, trekt een kaartje met een busbaltenummer erop en gaat zitten, voor in de bus staat een scherm en elke halte gaat de prijs omhoog, trek van de halte waar je uitstapt de prijs van je instap halte af en je weet hoeveel je contant moet betalen. Na ongeveer 30 minuten laat de buschauffeur ons uitstappen, blijken we in de middle of nowhere te staan op 5 km lopen van het strand. Nederlanders die we zijn besluiten we niet te wachten en er op gps heen te lopen. Je zou denken, op naar de kust, je moet omlaag, niet dus, omhoog gaan we, zelfs tot 150 meter boven zeeniveau. Halverwege komen we een heel nauw, steil stenen pad naar beneden tegen, we volgen het en komen uit bij een bron met kristalhelder koud water, tijd voor een rustpauze en een slokje, weerlijk fris, niet zoals dat futloze fleswater wat we anders drinken. Vanuit daar gaan we verder, langs kleine boerenveldjes waar groente en rijst verbouwd word met het water van de bron, behoorlijker groener hier dan andere delen van landbouw die we gezien hebben. Via meer steile weggetjes liggen we weer op de route, onderweg zwaaien naar kleine kinderen, hello roepen zoals in heel Azië en door naar beneden, het strand op! Het zand is redelijk wit, met veel stukjes koraal erin maar kort tot de zee, een meter of 20 vanaf de boomgrens. Er is een klein restaurantje waar ze curry verkopen, maar japanse curry is niet iets wat Arno of ik lekker vinden. Dus op aanraden van google en volgens de gps op maar het volgende restaurantje, een meter of 500 verder. Aangekomen blijkt er een wachtrij te zijn om te kunnen gaan zitten, we schrijven ons in en gaan aan het strand zitten lezen en wachten tot mijn naam (Art, want Kunst uitspreken is wat lastig) genoemd word wanneer er plek is. Een maal binnen zitten we aan een bar die uitkijkt over de zee (oceaan). We kunnen kiezen uit door westerse keuken beïnvloede gerechten, thee, koffie en shakes. Arno gaat voor een Sandwich Campagne, een ananas banaan smoothie en een passiefruit hibiscus ijsthee combo. Ik pak hetzelfde minus de smoothie maar met een bordje kaneeltoast op japans witbrood. Erg lekker allemaal. Betaald en door over het strandje banjeren, in het water liggen grote rotsen en op het strand liggen vlijmscherpe keien waarover we klimmen naar een afgelegen stukje strand om in alle rust met wat versnaperingen een boekje te lezen in de zon. Rond half 5 besluiten we maar eens terug te gaan, 6 uur is het namelijk al donker en we moeten nog de bus vinden. Na 15 minuten wachten komt deze gelukkig opdagen en zijn we bijna een uur en 740 yen (¥130 per €1) verder weer in het centrum van Naha, nogmaals raad google een restaurantje aan in een klein zijstraatje van de hoofdweg, een chinees noodle restaurant, erg lekker eten met dikke noodles, rauw eigeel, zeewier (nori), lenteui, garlic basil (geen vertaling, zit tussen lenteui en peterselie in) en gehakt in een stevig donkere saus. We krijgen het beide niet op, het valt als een baksteen, maar het is heerlijk. Voldaan lopen we nog even naar de overdekte markt waar Arno 2 Okinawaanse donuts van donkere melasse suiker haalt en met 35 minuten doorlopen met hoogteverschillen zijn we weer terug. Een zeer geslaagde dag, morgen naar een outlet store voor manga en anime zooi.
29 december
Vandaag naar een departmentstore geweest, op zoek naar eventueel artikelen gerelateerd aan manga en anime. De winkel heet manga souko, een grote gebouw gevuld met herrie en harde muziek die allerhande we hands meuk verkoopt. Ik neem een aantal manga mee en we maken ons snel uit de voeten op zoek naar rust en lunch. In het naastgelegen Aeon Shopping Center gaan we langs de foodcourt, het is hier binnen zeer onaangenaam met een temperatuur van ten minste 28°C, vol met mensen, schreeuwende kinderen en meerdere restaurants die warmte van kookvuren afgeven. We gaan voor een kom ramen met vlees, maar bevalt niet best, dus snel de koelte van de supermarkt in. Fruit, groente en lekkers gekocht en in een parkje even afkoelen en lezen of dit soort berichtjes tikken tot we weer de puf hebben om verder te gaan. We besluiten om naar de bios te gaan, het is de rest van de dag toch bewolkt. Op naar het centrum met de monorail. De eerste bios draait helemaal geen engelse films, dus gaan we naar een andere, met 10 minuten over zitten we in de zaal van Star Wars: The Last Jedi. 3 uur later stappen we weer naar buiten om op zoek te gaan naar een restaurant. Het word een sushitent in een superklein, schattig zijwijkje van de hoofdstraat met allerhande kleine restaurantjes die allemaal wat anders verkopen. We zitten beide aan de bar waar de enkele chef voor je neus allerhande sushi klaar maakt. Heerlijke zachte vis, op goed gekookte en op smaak gemaakte rijst, wasabi word al ingevouwen tussen de vis en de rijst en aan jezelf de keus of je er soyasaus bij wilt. We eten van alles, heerlijke tonijn, mager, vet en supervet, zalm, garnalen rauw en gekookt, andere soorten vis en als laatste ei en nogmaals tonijn. Heerlijj gegeten en voldaan weer op naar huis. Dat lopen zit er al goed in, als we terugkomen zijn we een heel stuk fitter dan vorig jaar.
30 december
Niet veel bijzonders te melden vandaag, lekker weer, rustig ontbeten met fruit. Alleen op stap geweest op zoek naar manga art books voor de collectie. Wasje gedraait en in de zon te drogen gehangen. Plan was om naar een yakitori zaak te gaan die we gisteren op de terugweg gevonden hadden, uit het centrum in een klein straatje. Toen we daar eind van de middag aankwamen vertelden ze ons in zeer gebrekkig engels dat er geen plek was, maar de tent was meer dan half leeg. Achteraf nagevraagd bij Maartje, kan zijn dat ze alles afgereserveerd hadden, kan ook zijn dat ze dachten dat we Amerikanen waren. Wij dus op zoek naar een andere locatie om te eten en die vlak bij de grote winkelstraat een andere yakitori zaak gevonden, ook hier was het goed vol, maar er werd aan de bar wat ruimte voor ons gemaakt en we konden net met zn tweeën nog zitten. Het eerste wat mensen vaak zeggen is een van vele woorden die allemaal hetzelfde betekenen: groot! Het valt mensen op dat ik lang ben, dat mn benen niet onder de tafel passen, dat ik moet bukken voor deuren en dat ik klem zit in het vliegtuig, maar net als in de rest van de landen waar ik geweest ben, het is wel een goed beging van een handen en voeten gesprek :). Links van ons zit een obaa-chan met haar man, broer en een neef en we worden toegelachen. Ze kan een paar woordjes engels en verteld wat we kunnen bestellen wat lekker en voor een goede prijs is. We gaan voor een schotel met meerdere selecties van de grill, een goede keus, zo eet je weer eens wat anders. Raarste wat we krijgen is maag van een of ander beest. Daarna bestellen we nog meer lekkers ;). Tijdens het eten meer handen en voeten werk met de dame naast ons, ze willen weten waar we vandaan komen, hoe oud we zijn, dus daar komen de ansichtkaarten die ik op aanraden van Caroline mee moest nemen. Ze zijn erg te spreken over de kaart met schaatsers en molens, dus deze heb ik cadeau gedaan, dit word zeer gewaardeerd. Het is grappig dat het meestal de oudere mensen zijn die een gesprek met je beginnen en niet de jongeren, terwijl je zou verwachten dat hun engels beter is.
Oudjaar
Makishi public market, pottery museum
Vandaag op zoek naar Makishi Public Market, al meerdere dagen gezocht en niet gevonden. Blijkt dat de markt verstopt zit in een andere overdekte markt. Makishi markt is een beetje zoals de markt in Da Lat, Vietnam, begane bloer kan je van alles aan verse vis, ingrediënten, en vlees kopen, van simpele baars tot vette paling, enorme kreeften en papegaai vissen, garnalen en vis in alle kleuren van de regenboog. Ze verkopen ook Japans rundvlees, voor ¥32000 per filet, das ongeveer €500 de kilo. Alle ingrediënten die je beneden koopt kan je meenemen naar boven waar verschillende restaurants het op de door jouw gewenste manier klaar zullen maken. Wij hebben niks gekocht en nemen een bordje gebakken rijst (gohan) , Arno met verse krab en ik met rundvlees. Zeer smakelijk en alles gaat op. Daarna door naar het potterij museum, een klein wijkje met veel winkeltjes met Okinawaans handwerk, meest bekend de leeuw die je op je dak zet ter bescherming. Buiten blijkt dat tijdens de lunch het heeft geregend en de temperatuur is gedaald naar 18°C alsnog een fijn weertje. Het museum is dicht, na 3 januari weer open, iets om te doen in de laatste dagen in Naha. Daarna lopen we naar Omomarumachi, een monorail station waarbij we ook eerder in de buurt naar de bios zijn geweest, op zoek naar een winkel, Lupicia, die thee verkoopt. Buiten regent het nogmaals, dus we lopen een rondje, lezen en boek en wachten tot 6 uur voor het eten. Katsudon deze keer, een met panko, japans broodkruim, gepaneerde varkenssnitzel op een bak rijst, met gebakken uien en een half rauw gebakken ei eroverheen. Weer buiten is het droog en heerlijk wandelweer, dus we lopen in ongeveer 70 minuten weer terug naar huis. Er word hier niks speciaals behalve lekker eten gedaan met oudjaar, dus wij duiken lekker ons bed in. Middernacht onze tijd word Arno wakker gebeld door zn ouders die hem een gelukkig nieuwjaar wensen, 8 uur voor dat in Nederland zo ver is. Gelukkig en smakelijk 2018 allemaal!
2018
1 januari
Slecht geslapen, dus wat laat wakker. Vandaag een dagje om dingen te plannen voor rest van de vakantie, wat goed uitkomt, want wanneer Arno een stukje gaat lopen komt hij er achter dat bijna alles dicht is. Alleen de supermarkten en een enkel restaurantje zijn open. Voor de terugreis naar Japan een airbnb voor een dag in Naha bij aankomst en een week in Nago voor de rest. Er moet ook nog een locatie gevonden worden voor de laatste 2 dagen in Naha, wanneer we alle souveniers gaan kopen. In de middag alleen een wandeling gemaakt naar de top van een heuvel, onder een hoek van 35 graden 120 meter omhoog... Uitzicht was redelijk, verder om wat te eten te scoren, en nog wat te zien. Terug gekomen besluiten we om een supermarkt doos met sushi te halen voor avondeten, smaakvol en makkelijk en erg Japans. Morgen vliegen naar eerst Taiwan en door naar Ho Chi Mihn City, HCMC.
Ondertussen al in Vietnam, daarover later meer.
Alles goed hier, slaap nogsteeds slecht, maar gaat bete.
Groetjes Paul.
Vandaag op de toeristische tour, met de monorail naar de eindhalte Shuri, waar Shuri kasteel staat, een complex terrein met een groot aantal oude gebouweb van lang, lang geleden. Bij de ingang krijg ik van een bewaker/medewerker een kaart waar je, als je de bewegwijzering volgt stempels kan verzamelen op locaties, net als belofte dat als je ze allemaal hebt en de quiz oplost je een cadeau krijgt. Stempels verzamelen is een ding in Japan, je kan stempels vinden op bijna alle trein, bus, metro stations, op allerhande toeristische locaties en zelfs in winkels. Na het kasteel weer naar het centrum, waar ik een mangastore (animate) bezoek en waarna we doorgaan naar de overdekte msrkt on wat te eten. We besluiten op sashimi en gebakken tonijn, de tonijn is wat minder voor mij, aangezien tijdens het eten een stuk van een van mn kiezen afbreekt, yay, not. Ook proberen we een plaatselijke lekkernij(?), bolletjes zeewier die in je mond, als zalmeitjes uit elkaar klappen. Ze smaken wel goed, maar de structuur is net snot als je zeer verkouden bent, die eten we dus niet op. Des avonds maak ik nog een nachtwandeling omdat slaap maar niet wil komen. Ook laat in de avond is Naha redelijk druk met verkeer maar niet zo erg als steden als Bangkok of HCMC.
28 december
Bus, strand, goed eten
Vandaag optijd er uit na ietwat beter geslapen te hebben. We plannen een "rustdag" vandaag, op naar het strand, bus 39 vertrekt vlak voor ons appartement naar het oosten van Naha, helemaal over een heuvel naar de oostkust van Okinawa, Niibaru bichi (Mibaru?). Je stapt de bus in, trekt een kaartje met een busbaltenummer erop en gaat zitten, voor in de bus staat een scherm en elke halte gaat de prijs omhoog, trek van de halte waar je uitstapt de prijs van je instap halte af en je weet hoeveel je contant moet betalen. Na ongeveer 30 minuten laat de buschauffeur ons uitstappen, blijken we in de middle of nowhere te staan op 5 km lopen van het strand. Nederlanders die we zijn besluiten we niet te wachten en er op gps heen te lopen. Je zou denken, op naar de kust, je moet omlaag, niet dus, omhoog gaan we, zelfs tot 150 meter boven zeeniveau. Halverwege komen we een heel nauw, steil stenen pad naar beneden tegen, we volgen het en komen uit bij een bron met kristalhelder koud water, tijd voor een rustpauze en een slokje, weerlijk fris, niet zoals dat futloze fleswater wat we anders drinken. Vanuit daar gaan we verder, langs kleine boerenveldjes waar groente en rijst verbouwd word met het water van de bron, behoorlijker groener hier dan andere delen van landbouw die we gezien hebben. Via meer steile weggetjes liggen we weer op de route, onderweg zwaaien naar kleine kinderen, hello roepen zoals in heel Azië en door naar beneden, het strand op! Het zand is redelijk wit, met veel stukjes koraal erin maar kort tot de zee, een meter of 20 vanaf de boomgrens. Er is een klein restaurantje waar ze curry verkopen, maar japanse curry is niet iets wat Arno of ik lekker vinden. Dus op aanraden van google en volgens de gps op maar het volgende restaurantje, een meter of 500 verder. Aangekomen blijkt er een wachtrij te zijn om te kunnen gaan zitten, we schrijven ons in en gaan aan het strand zitten lezen en wachten tot mijn naam (Art, want Kunst uitspreken is wat lastig) genoemd word wanneer er plek is. Een maal binnen zitten we aan een bar die uitkijkt over de zee (oceaan). We kunnen kiezen uit door westerse keuken beïnvloede gerechten, thee, koffie en shakes. Arno gaat voor een Sandwich Campagne, een ananas banaan smoothie en een passiefruit hibiscus ijsthee combo. Ik pak hetzelfde minus de smoothie maar met een bordje kaneeltoast op japans witbrood. Erg lekker allemaal. Betaald en door over het strandje banjeren, in het water liggen grote rotsen en op het strand liggen vlijmscherpe keien waarover we klimmen naar een afgelegen stukje strand om in alle rust met wat versnaperingen een boekje te lezen in de zon. Rond half 5 besluiten we maar eens terug te gaan, 6 uur is het namelijk al donker en we moeten nog de bus vinden. Na 15 minuten wachten komt deze gelukkig opdagen en zijn we bijna een uur en 740 yen (¥130 per €1) verder weer in het centrum van Naha, nogmaals raad google een restaurantje aan in een klein zijstraatje van de hoofdweg, een chinees noodle restaurant, erg lekker eten met dikke noodles, rauw eigeel, zeewier (nori), lenteui, garlic basil (geen vertaling, zit tussen lenteui en peterselie in) en gehakt in een stevig donkere saus. We krijgen het beide niet op, het valt als een baksteen, maar het is heerlijk. Voldaan lopen we nog even naar de overdekte markt waar Arno 2 Okinawaanse donuts van donkere melasse suiker haalt en met 35 minuten doorlopen met hoogteverschillen zijn we weer terug. Een zeer geslaagde dag, morgen naar een outlet store voor manga en anime zooi.
29 december
Vandaag naar een departmentstore geweest, op zoek naar eventueel artikelen gerelateerd aan manga en anime. De winkel heet manga souko, een grote gebouw gevuld met herrie en harde muziek die allerhande we hands meuk verkoopt. Ik neem een aantal manga mee en we maken ons snel uit de voeten op zoek naar rust en lunch. In het naastgelegen Aeon Shopping Center gaan we langs de foodcourt, het is hier binnen zeer onaangenaam met een temperatuur van ten minste 28°C, vol met mensen, schreeuwende kinderen en meerdere restaurants die warmte van kookvuren afgeven. We gaan voor een kom ramen met vlees, maar bevalt niet best, dus snel de koelte van de supermarkt in. Fruit, groente en lekkers gekocht en in een parkje even afkoelen en lezen of dit soort berichtjes tikken tot we weer de puf hebben om verder te gaan. We besluiten om naar de bios te gaan, het is de rest van de dag toch bewolkt. Op naar het centrum met de monorail. De eerste bios draait helemaal geen engelse films, dus gaan we naar een andere, met 10 minuten over zitten we in de zaal van Star Wars: The Last Jedi. 3 uur later stappen we weer naar buiten om op zoek te gaan naar een restaurant. Het word een sushitent in een superklein, schattig zijwijkje van de hoofdstraat met allerhande kleine restaurantjes die allemaal wat anders verkopen. We zitten beide aan de bar waar de enkele chef voor je neus allerhande sushi klaar maakt. Heerlijke zachte vis, op goed gekookte en op smaak gemaakte rijst, wasabi word al ingevouwen tussen de vis en de rijst en aan jezelf de keus of je er soyasaus bij wilt. We eten van alles, heerlijke tonijn, mager, vet en supervet, zalm, garnalen rauw en gekookt, andere soorten vis en als laatste ei en nogmaals tonijn. Heerlijj gegeten en voldaan weer op naar huis. Dat lopen zit er al goed in, als we terugkomen zijn we een heel stuk fitter dan vorig jaar.
30 december
Niet veel bijzonders te melden vandaag, lekker weer, rustig ontbeten met fruit. Alleen op stap geweest op zoek naar manga art books voor de collectie. Wasje gedraait en in de zon te drogen gehangen. Plan was om naar een yakitori zaak te gaan die we gisteren op de terugweg gevonden hadden, uit het centrum in een klein straatje. Toen we daar eind van de middag aankwamen vertelden ze ons in zeer gebrekkig engels dat er geen plek was, maar de tent was meer dan half leeg. Achteraf nagevraagd bij Maartje, kan zijn dat ze alles afgereserveerd hadden, kan ook zijn dat ze dachten dat we Amerikanen waren. Wij dus op zoek naar een andere locatie om te eten en die vlak bij de grote winkelstraat een andere yakitori zaak gevonden, ook hier was het goed vol, maar er werd aan de bar wat ruimte voor ons gemaakt en we konden net met zn tweeën nog zitten. Het eerste wat mensen vaak zeggen is een van vele woorden die allemaal hetzelfde betekenen: groot! Het valt mensen op dat ik lang ben, dat mn benen niet onder de tafel passen, dat ik moet bukken voor deuren en dat ik klem zit in het vliegtuig, maar net als in de rest van de landen waar ik geweest ben, het is wel een goed beging van een handen en voeten gesprek :). Links van ons zit een obaa-chan met haar man, broer en een neef en we worden toegelachen. Ze kan een paar woordjes engels en verteld wat we kunnen bestellen wat lekker en voor een goede prijs is. We gaan voor een schotel met meerdere selecties van de grill, een goede keus, zo eet je weer eens wat anders. Raarste wat we krijgen is maag van een of ander beest. Daarna bestellen we nog meer lekkers ;). Tijdens het eten meer handen en voeten werk met de dame naast ons, ze willen weten waar we vandaan komen, hoe oud we zijn, dus daar komen de ansichtkaarten die ik op aanraden van Caroline mee moest nemen. Ze zijn erg te spreken over de kaart met schaatsers en molens, dus deze heb ik cadeau gedaan, dit word zeer gewaardeerd. Het is grappig dat het meestal de oudere mensen zijn die een gesprek met je beginnen en niet de jongeren, terwijl je zou verwachten dat hun engels beter is.
Oudjaar
Makishi public market, pottery museum
Vandaag op zoek naar Makishi Public Market, al meerdere dagen gezocht en niet gevonden. Blijkt dat de markt verstopt zit in een andere overdekte markt. Makishi markt is een beetje zoals de markt in Da Lat, Vietnam, begane bloer kan je van alles aan verse vis, ingrediënten, en vlees kopen, van simpele baars tot vette paling, enorme kreeften en papegaai vissen, garnalen en vis in alle kleuren van de regenboog. Ze verkopen ook Japans rundvlees, voor ¥32000 per filet, das ongeveer €500 de kilo. Alle ingrediënten die je beneden koopt kan je meenemen naar boven waar verschillende restaurants het op de door jouw gewenste manier klaar zullen maken. Wij hebben niks gekocht en nemen een bordje gebakken rijst (gohan) , Arno met verse krab en ik met rundvlees. Zeer smakelijk en alles gaat op. Daarna door naar het potterij museum, een klein wijkje met veel winkeltjes met Okinawaans handwerk, meest bekend de leeuw die je op je dak zet ter bescherming. Buiten blijkt dat tijdens de lunch het heeft geregend en de temperatuur is gedaald naar 18°C alsnog een fijn weertje. Het museum is dicht, na 3 januari weer open, iets om te doen in de laatste dagen in Naha. Daarna lopen we naar Omomarumachi, een monorail station waarbij we ook eerder in de buurt naar de bios zijn geweest, op zoek naar een winkel, Lupicia, die thee verkoopt. Buiten regent het nogmaals, dus we lopen een rondje, lezen en boek en wachten tot 6 uur voor het eten. Katsudon deze keer, een met panko, japans broodkruim, gepaneerde varkenssnitzel op een bak rijst, met gebakken uien en een half rauw gebakken ei eroverheen. Weer buiten is het droog en heerlijk wandelweer, dus we lopen in ongeveer 70 minuten weer terug naar huis. Er word hier niks speciaals behalve lekker eten gedaan met oudjaar, dus wij duiken lekker ons bed in. Middernacht onze tijd word Arno wakker gebeld door zn ouders die hem een gelukkig nieuwjaar wensen, 8 uur voor dat in Nederland zo ver is. Gelukkig en smakelijk 2018 allemaal!
2018
1 januari
Slecht geslapen, dus wat laat wakker. Vandaag een dagje om dingen te plannen voor rest van de vakantie, wat goed uitkomt, want wanneer Arno een stukje gaat lopen komt hij er achter dat bijna alles dicht is. Alleen de supermarkten en een enkel restaurantje zijn open. Voor de terugreis naar Japan een airbnb voor een dag in Naha bij aankomst en een week in Nago voor de rest. Er moet ook nog een locatie gevonden worden voor de laatste 2 dagen in Naha, wanneer we alle souveniers gaan kopen. In de middag alleen een wandeling gemaakt naar de top van een heuvel, onder een hoek van 35 graden 120 meter omhoog... Uitzicht was redelijk, verder om wat te eten te scoren, en nog wat te zien. Terug gekomen besluiten we om een supermarkt doos met sushi te halen voor avondeten, smaakvol en makkelijk en erg Japans. Morgen vliegen naar eerst Taiwan en door naar Ho Chi Mihn City, HCMC.
Ondertussen al in Vietnam, daarover later meer.
Alles goed hier, slaap nogsteeds slecht, maar gaat bete.
Groetjes Paul.
-
05 Januari 2018 - 17:21
Elly De Graaf:
Paul, leuk beschreven , acties, bezoek , eten etc. -
19 Januari 2018 - 15:57
Elly De Graaf:
Paulus, nog wat te vertellen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley